بررسی سلکسیون هیمنوستجیس از گونهای ایران

چکیده : بخشه hymenostegis bunge یکل از همگن ترین بخشه های سرده (جنس astragalus l.) است در اکثر گونه های آن گلها در امتداد بخش انتهایی محور مشخص گل آذین قرار گرفته اند. این بخشه در ایران27 گونه دارد، که براساس ویژگیهای مهمی مانند تورم کاسه، مشخصات گوشوارک ، ویژگی براکته، رنگ جام، رنگ کاسه، ویژگی ها کاسه و جام، شکل گل آذین، طول دمگل آذین، طول کرک کاسه، نوع کرک اندامهای مختلف و بسیاری صفات دیگر مورد شناسایی قرار گرفته اند. علاوه بر ریخت شناسی مطالعاتی در زمینه تشریح مقایسه ای محور برگی خار مانند 25 گونه بعمل آمده و همچنین نتایج حاصل ازآن با نزدیک ترین بخشه، یعنی tricholobus مورد مقایسه قرار گرفت . ویژگی های تشریحی محور برگی در بسیاری از موارد بانتایج زیخت شناس منطبق بودند. براساس مجموع این مطالعات (به ویژه مطالعه ریخت شناسی) گونه جدیدی به نام astragalus dianat-nejadii f.ghahremaniمعرفی گردید و گونه ای به نام a.woronowii bornum. به عنوان گزارش (رکورد) جدیدی برای ایران معرفی گردید. گونه a.thyrsiflours sirj .et rech.f. با گونه a.kohrudicus bunge و گونه a.naftabensis sirj . et rech.f باa.rubriflrous bunge مترادف شناخته شدند. برای شناخت بهتر، گونه ها را برحسب ویژگی های ریختی به ده گروه تقسیم کردیم، مطالعه تشریحی محور برگی تا حدودی این گروه بندی را مورد تائید قرار داده است . گونه a.paralurges bunge از بخشه مورد مطالعه به عنوان نزدیکترین گونه به بخشه tricholobus bunbe معرفی گردید، دو بخشه مذکور به واسطه این گونه با یکدیگر مرتبط می شوند . چندین گونه از این بخشه که بذر آنها در دسترس بود مورد شمارش کروموزومی قرار گرفتند . زیستگاه این گونه ها معمولا ارتفاعات بالاتر از 1500 متر است . چنانچه مرکز پراکنش را مناطق غربی ایران در نظر بگیریم حداکثر نفوذ این گونه ها در خارج ایران، شرق و شمال شرقی ترکیه و عراق، و برخی ازمناطق جمهوریهای ارمنستان، آذربایجان، ترکمنستان و ...است . گونه های این بخشه زیستگاههای مختلفی را در عرصه گسترش ، به اشغال خود درآورده اند. و مشاهدات مانشان می دهد که این حالت را حتی در یک گونه نیز می توان دید. در این باره می توان گونه a.chrysostachys boiss که واریته های فراوانی دارد را مثال زد. بدین معنی که به کمک واریته های مختلف ، گونه مزبور زیستگاه وسیعی را از شمال تا شمال غرب ایران به اشغال خود درآورده است . با توجه به تنوع شدید و نداشتن مرز مشخص گونه ای با وجود معرفی فراوان گونه ها، معرفی واریته های جدید موجبات بهم ریختن مرزهای گونه های این بخشه گردیده است . و در این رساله از ایجاد واریته های جدید خودداری شده است . مطالعات اکولوژیک و پراکندگی این گیاهان نشان می دهد که هنوز گونه زائی در آن به چشم می خورد، به قسمی که دستیابی به نقاط دوردست همیسه همراه با معرفی گونه های جدید خواهد بود .